www.chemmix.fora.pl

pawe97

Błyskowa siarka, czyli synteza siarczku cynku.
Do parownicy wsypujemy mieszaninę składającą się z 6,5g pyłu cynkowego i 3,2g siarki ( w pomieszczeniach) lub 13g pyłu cynkowego i 6,4g siarki (na dworze). Podpalamy za pomocą zapalarki elektrycznej, lub wstążki magnezowej.

FILM: http://youtu.be/seELcvx4tfk

Reakcja sodu i potasu z wodą.
Do krystalizatorów z wodą wrzucamy kawałki(wielkości ziarna grochu) metalicznego sodu i potasu.

SÓD: http://youtu.be/4RJvr2Q11pA
POTAS: http://youtu.be/On7S-U3Cto8

Błędne ognie
Do kolby wlewamy kwas solny rozcieńczony z wodą w stosunku 1:1. Dolewamy stęż. R-r chlorku miedzi(II). Następnie wrzucamy trochę folii aluminiowej i podpalamy powstający wodór.
Uwaga! Dla lepszego efektu pomieszczenie należy zaciemnić!

FILM: http://youtu.be/KoMHameY_KM

Reakcja jodu z pyłem glinowym.
Odważamy 6g jodu i 2g pyłu glinowego. Substancje mieszamy i przesypujemy do parownicy. Dodajemy kilka kropel wody.
Uwaga! Należy bezwzględnie wykonywać na dworze, lub przy sprawnie działającym wyciągu.

FILM: http://youtu.be/AuMBuWjiIic

Lokomotywa.
Do kolby stożkowej wlewamy niewielką ilość nadtlenku wodoru (30%). Następnie wsypujemy odrobine nadmanganianu potasu.

FILM: http://youtu.be/yOhlWwEI5U4 (drugie doświadczenie)

Samozapłon.
Na metalową płytkę wsypujemy trochę nadmanganianu potasu. Dodajemy kilka kropel gliceryny.

FILM: http://youtu.be/yOhlWwEI5U4 (pierwsze doświadczenie)

Pasta dla słonia.
Do cylindra miarowego wlewamy trochę nadtlenku wodoru (30%) i mieszamy go z niewielką ilością płynu do mycia naczyń. Menzurkę wstawiamy do kuwety i szybkim ruchem wsypujemy trochę jodku potasu.

FILM: http://www.youtube.com/watch?v=9J4hCJq1uKE

Reakcja chloranu(V) potasu z siarką.
Do dużej probówki wsypujemy trochę chloranu(V) potasu. Topimy go w płomieniu palnika. Następnie dodajemy trochę siarki.
Uwaga! Probówka może pęknąć!

FILM: http://www.youtube.com/watch?v=4rcCIGvkQZc

Wstrząśnięty błękit.
W kolbie z 75ml wody rozpuszczamy 1g wodorotlenku sodu i 4g glukozy. Dodajemy kilka kropli roztworu błękitu metylenowego. Roz¬twór początkowo przyjmuje charakterystyczną błękitną barwę, która jednak po krótkim czasie zanika. Teraz najciekawsze: wystarczy potrząsnąć kolbą i ciecz znowu stanie się niebieska. Barwa jest jednak nietrwała; po krótkim czasie roztwór znowu stanie się bezbarwny.

Zielony płomień boranu trietylu.
Do kolby wlewamy 25ml alkoholu etylowego i dodajemy parę kropli stężonego kwasu siarkowego(VI). Następnie wsypujemy około 10g kwasu borowego. Kolbę należy delikatnie ogrzewać aż do rozpoczęcia wrzenia. Po chwili zapalamy uchodzący z probówki gaz.

FILM: http://youtu.be/qGhqgLZDVAo (3 doświadczenie)

Wybuchowa piana.
Przygotowujemy aparaturę do otrzymywania wodoru. Gaz wpuszczamy do miski z wodą i dodatkiem płynu do mycia naczyń. Powstałą pianę podpalamy.

FILM: http://youtu.be/cj8l_eKQdaQ

Efektowne spalanie magnezu.
W parownicy umieszczamy trochę magnezu. Podpalamy go za pomocą palnika gazowego. Następnie za pomocą spryskiwacza polewamy wszystko wodą.
Uwaga! Parownica może pęknąć. Nie wykonywać na drewnianym stole.

Ognista fala
Do naczynia trzeba wprowadzić kilka mililitrów etanolu, nakryć i pozostawić do odparowania. Następnie wystarczy przyłożyć zapałkę do szyjki naczynia.

FILM: http://www.youtube.com/watch?v=lPLZOq2n3c4

Światła drogowe
W celu wykonania doświadczenia musimy przygotować dwa roztwory:
A - 1,5g glukozy C6H12O6 w 70cm3 wody,
B - 0,7g wodorotlenku sodu NaOH w 30cm3 wody.
Roztwór A musimy podgrzać do temperatury około 35°C, a następnie dodać do niego kilka miligramów indygokarminu. Roztwór powinien przybrać niebieski kolor. Potem dodajemy roztwór B.

FILM: http://www.youtube.com/watch?v=iPc3-eT81e0

Kolejne doświadczenia już wkrótce Smile

Pyrher

Ognie Bengalskie
Dowolna w proporcjach mieszanina sacharozy, chloranu(V)potasu(może być też chloran(III)potasu) oraz sól metalu: Ba2+,Sr2+,Ti4+,K+,Na+,Ca2+ i inne...(kolory widm:jasnozielone, karminowoczerwone, srebrne, jasnofioletowe, żółte, ceglastoczerwone).[im więcej cukru tym więcej dymu, im więcej chloranu tym większy ogień i temperatura, im więcej soli tym intensywniejszy kolor]
Podpalamy długimi zapałkami, ale wystarczy zwykła zapalniczka. Można zainicjować spalanie magnezem albo alkoholem etylowym itd. Najlepiej zrobić na jakiejś metalowej podstawce w miejscu z dobrą wymianą powietrza.
Słońce Chemii-moja własna nazwa
Do moździerza dodajemy 10g stałego NaOH, następnie dodajemy tyle DMSO, aby kulki stałego NaOH znalazły się pod poziomem cieczy. Na koniec dodajemy odrobinę luminolu- czyli hydrazydu 3-aminoftalowego. Zgaszamy światło i młócimy w moździerzu wszystko. Po Pewnym czasie dotrze do nas światło koloru turkusowego. Aby urozmaicić sobie czas możemy dodać odrobinę fluoresceiny, przejściowo przy mieszaniu kolor światła wydzielanego z roztworu będzie biały, ale następnie barwa zmieni się w żółtą, bądź nawet pomarańczową. Przy szczególnie dobranych proporcjach, których niestety nie potrafię podać, można przy tym świetle czytać druk. Jest również opcja zmieszania roztworu bazowego z tiofluoresceiną, lecz kolor światła będzie granatowy i ledwo widoczny dla nas. Aktywacja luminolu w rozpuszczalnikach niepolarnych trwa dłużej niż w niepolarnych(np.DMSO lub DMF(N,N-dimetyloformamid)), ok. 1h. W polarnych np. w wodzie, trwa to ułamki sekund.
Aktywacja luminolu heksacyjanożelazianem(III)potasu(żelazicyjankiem potasu) lub krwią
Do zlewki 250ml dodajemy 20 gramów NaOH, następnie zalewamy 150 ml wody. Dodajemy odrobinę 30% H2O2. Potem rozpuszczamy parę mg luminolu w powyższym roztworze. Na koniec zgaszamy światło i dodajemy 10g K3[Fe(CN)6].
Światło wydzielone z roztworu ma kolor błękitny/niebieski. Reakcja polega generalnie na aktywacji, czyli otwarciu pierścienia hydrazydu 3-amino ftalowego. W pierwszej części reakcji luminol rozpuszcza się w środowisku zasadowym, w którym stabilizuje się do formy enolowej. Potem nadtlenek wodoru tworzy nadtlenkowy mostek wewnątrz-pierścieniowy. Następnie jony żelaza 3+ powodują rozpad aktywnej formy nadtlenkowej. W wyniku rozpadu nasze receptory wzroku odbierają światło o barwie błękitnej/niebieskiej. Z roztworu wydziela się odrobina gazowego azotu oraz w roztworze pozostaje nam sól o nazwie 3-amino-o-ftalan disodowy(lub monosodowy).
Reakcja z krwią jest analogiczna. Najważniejszym elementem tej reakcji jest dorzucenie żelaza 3+(skompleksowanego). Żelazo w krwi jest skoordynowane w łańcuchem porfirynowym hemoglobiny; całość nazywana jest ferrohemoglobiną. Nie wymaga to wielkich ilości krwi, ale wystarczy nawet papier o powierzchni 1cm2 nasączony kropelką krwi(ważne żeby krew była dość świeża, bo na powietrzu krzepnie). Nie wymaga to podcinania sobie żył jakby niektórzy myśleli. Ten roztwór jest właśnie stosowany do wykrywania krwi w kryminalistyce. Można również użyć amoniakalnej miedzi(II) lub moczu(w którym de facto też są erytrocyty).